Rozdział 8.

* Oczami Silvii * 

           W naszym szpitalu Jen opatrzyła mi nogę. Rana nie jest poważna, ale muszę się pilnować.

           Gdy Will mnie znalazł na ławce przed stadionem krzyczał, że jestem nieodpowiedzialna. Nie powiedziałam mu o spotkaniu z Seth'em.

            Chwile rozmyślań przerwali mi moi rodzice, którzy weszli do pokoju.

- Kiedy zaczynamy polowanie.?- zapytałam.

- Ty nigdzie nie idziesz.- odpowiedział surowo ojciec.

- Co ty gadasz.? Jak to nie idę.!? Tato...

- Ojciec ma rację kochanie.- mówiła mama- Nie możesz się narażać. Coś się dzieje, a my nie mamy pojęcia co. Archanioły nie atakują bez powodu.

- Ale tam będzie pełno naszych. Co mi się z nimi może stać.?- Byłam oburzona.

- Posłuchaj mnie młoda damo.- Super kolejny wykład- Jesteś naszym jedynym dzieckiem i nie chcemy cię stracić. Kto po nas przejmie władzę nad watahą gdy ciebie zabraknie.?

- Więc o to chodzi. Nie obchodzi was moje zdanie tylko to, czy ktoś zajmie się tą bandą psów po was.!?- Myślałam, że ich rozszarpię.!- Wyjdźcie z mojego pokoju.

            Ojciec spojrzał na mnie srogo, złapał klamkę i pociągnął. Przepuścił mamę i wyszedł trzaskając drzwiami.

            Leżałam, a łzy wypływały z moich oczu. Jak oni mogli to tak otwarcie mówić.!? Dlaczego Will nie zostanie alfą.!?

            Wstałam z łóżka i wyjrzałam przez okno. Na placyku stała cała wataha.

            Czułam, że stanie się coś złego.

            Nagle moją głowę przeszyła myśl. Zobaczyłam w niej Dalię.

* Oczami Dalii *

            Po wspólnym śmianiu, żartowaniu i wygłupianiu się leżeliśmy obok siebie na rozgrzanej ziemi. Zaczęłam znowu rozmyślać o tym co mówił Hazz.

            Nagle Harry zerwał się z miejsca.

- Mam pomysł.!- oznajmił.

- Wystraszyłeś mnie ofermo.!- powiedziałam wstając.

- Przepraszam.- powiedział ze skruchą.- A teraz zaprowadzę cię w wyjątkowe miejsce.- powiedział uśmiechając się  łobuzersko.

- Okej, a gdzie to jest.?- zapytałam ciekawa.

           Loczek spojrzał do góry.

- W lesie.- rzekł z lekko tajemniczym uśmiechem.

                       *  *  * 

           Po 30 minutach spacerowania po lesie, Harry odwrócił się w moją stronę.

- Chodź tu.- Podeszłam.- A teraz zakryję ci oczy chustką.- Wyciągnął z kieszeni spodni czarną bandamkę.

- Po co.?- spytałam troszkę wystraszona.

- Ehhh... Bo to ma być niespodzianka. Nie ufasz mi.?- odpowiedział z szelmowskim uśmiechem. 

          Posłusznie podeszłam stanęłam tyłem do Lokatego. Po chwili już miałam na oczach chustkę i nic nie widziałam.

- Spokojnie zaufaj mi. Będę przy tobie i będę pilnował, żebyś nie walnęła głową w drzewo.- szepnął mi do ucha.

- No dobra to chodźmy.- Zaczęłam powoli iść do przodu.

- Nie tędy.- powiedział i przy okazji nakierował mnie w dobrą stronę.

          Szliśmy i się śmieliśmy z moich potknięć. Aż nagle Harry się potknął, poleciał na ziemię i mnie za sobą pociągnął.

          Leżeliśmy tak i się śmialiśmy.

- Brawo Harry, ale z ciebie łamaga.- powiedziałam śmiejąc się.

- Oh dziękuję za komplement. 

- Dobra chodźmy dalej.- Hazz pomógł mi wstać.

          Po paru minutach drogi zatrzymaliśmy się.

- Jesteśmy już.- szepnął Loczek odwiązując mi chustkę.

          Moim oczom ukazało się piękne, otoczone lasem jeziorko z jakąś dziwną przezroczystą cieczą.

- Ale tu pięknie, Harry.- Odwróciłam się i z zaskoczenia go przytuliłam.- Dziękuje, że mnie tu zabrałeś.- Cmoknęłam go w polik. Zaskoczony moją reakcją zaczerwienił się.

- No proszę nie widziałam, że się rumienisz.- powiedziałam z uśmiechem, a Hazza zakrył dłońmi policzki i się odwrócił.

           Lokaty podszedł do brzegu jeziorka.

- No chodź tu.

           Niepewna podeszłam i zdjęłam czarne trampki.

           Zanurzyłam stopę w cieczy. Szybko odskoczyłam do roześmianego Harry'ego.

- Zimne.!!! Co to jest.!?- spytałam przerażona.

- Hahahaha... to jest woda. Nie bój się jej.- oznajmił roześmiany.- Możesz tu pływać tak jak w lawie. Więc dziś popływamy.!!

           Po jego słowach zaczął się rozbierać do gaci. Ja stałam tam jak wryta i obserwowałam jego umięśniony tors. Co za boskie ciało.!! 

- Ej... nie ładnie tak podglądać.!- krzyknął widocznie roześmiany.- No wiesz dzięki pracowałem na taki efekt.

- Yyyyy... że co.?- zapytałam bardzo wyraźnie zdziwiona.

- Powiedziałaś, że mam boskie ciało.- powiedział przedrzeźniając mnie.

          No nie tylko nie to.! Nie wiedziałam, że powiedziałam to na głos.! Co za wpadka.

- Bo to prawda.- walnęłam. No nie brawo dla mnie.! Co się ze mną dzieje.! 

         Po chwili poszłam śladami Harry'ego i zaczęłam się rozbierać. Kiedy już byłam gotowa weszłam do zimnej wody za Hazzą. A niech to szlag, ale to zimne.!!

- Hej, nie bój się jestem obok.- Przytulił mnie Loczek widząc mój strach, który był zapewne bardzo widoczny na mojej twarzy.

- Dzięki.- Kiedy mnie puścił zaczęłam płynąć. 

         To było takie proste.! Zupełnie jak w Piekle.

         Nagle poczułam, że nie mam gruntu pod stopami i zaczęłam panikować.

         Do tego poczułam zaciskającą się dłoń na mojej nodze, która pociągnęła mnie na dno.

- Harr...- Tylko tyle byłam w stanie krzyknąć i zaczęłam tonąć.

         Po chwili widziałam tylko czerń...